Narodziny
To co mówią przed urodzeniem dziecka, wszyscy znajomi, rodzina, klienci, jest to tak samo prawdą jak i nieprawdą. Wszystko co następuje później zależy od indywidualnego podejścia, często determinowanego przez wzorce wyniesione z domu. Jedno się jednak zgadza zawsze – po porodzie człowiek jest permanentnie niewyspany.
Olka urodziła się nad ranem, po dwudziestoczterogodzinnym maratonie. Był to przedsmak tego, co miało nastąpić później.
Gdy M. z małą wyszły ze szpitala zamieszkaliśmy na okres trzech miesięcy u jej rodziców pod Warszawą. Do pracy miałem 40km. W jedną stronę. Olka spała, a gdy spało jej się dobrze to potrafiła przespać 40 minut. Na początku spała u siebie w łóżeczku, później, gdy nie chciało nam się wstawać co chwilę z łóżka, zabieraliśmy ją do siebie. O czwartej nad ranem brałem Olkę do wózeczka i woziłem po domu śpiewając do snu kilka piosenek, które wtedy znałem, łącznie z hymnem szkoły podstawowej nr 3 w Biłgoraju, do której chodziłem. Następnie zacząłem układać własne piosenki. O szóstej zaczynałem zbierać się do pracy, wyjeżdżałem z domu przed siódmą aby być w biurze na ósmą.
Miewałem wtedy kryzysy, najczęściej o 10:00 i 13:00. Głowa mi opadała, oczy się zamykały a myśli odpływały w krainę bezmyślności. Koleżanki z biura ze swoistą troską na twarzy pomieszaną z podziwem i sympatią proponowały mi wtedy zamiennie kawę lub herbatę.
Powoli wszystko się zmieniało, Olka rzadziej się budziła, M. wracała do żywych po okresie ciąży. Wróciliśmy też do Warszawy. Zmienił się nasz program dnia i otoczenie. Sami zmieniliśmy się także. Najbardziej jednak zmieniła się Olka i równie szybko zmienia się nadal.
Teraz Olka ma 19 miesięcy i właśnie na moich oczach próbowała włożyć paluszki w gniazdko. Teraz próbuje ściągnąć patelnię z kuchenki. Taki wiek.
Lewe oczko już zasypia ale prawe nie chce spać;
Wiem, że tato jest zmęczony lecz wózeczek trzeba pchać!
