W środku nocy, jak w wierszu Josifa Brodskiego „śpi mocno cały świat. Posłanie, strop, obrazy, krzesła, ściany, zasuwy, haki, szafa pełna szat, zasłony, świeca, kredens, stół, dywany.” Śpi mocno cały świat do czasu aż z drugiego pokoju dobiega mnie wołanie Oli: mamooo, tatooo! Zrywam się z łóżka, szybko i cicho. Szybko i cicho uderzam barkiem w futrynę i dobiegam do pokoju córki: Cześć, kochanie – mówię cicho. Cześć, tato – odpowiada cicho Ola. Ja sobie jeszcze pośpię – mówi i od razu zasypia. Tak, kochanie, śpij jeszcze – odpowiadam całując Olę w czoło i rozmasowując swój bolący bark.

Spokojna noc.